ΟΣΟ ΜΕ ΠΛΗΓΩΝΕΙΣ, ΤΟΣΟ ΜΕ ΠΟΡΩΝΕΙΣ...

Δυστυχώς η ομάδα δεν τα κατάφερε και γνωρίσαμε έναν πικρό αποκλεισμό που μας πλήγωσε όλους. Για άλλη μια φορά η ομάδα αυτοκτονικά στερήθηκε το δικαίωμα στην αλλαγή επιπέδου με τη διεκδίκηση μιας θέσης στο Τσάμπιονς Λιγκ. Σίγουρα μπορεί κάποιος να βρει δεκάδες σελίδες στο διαδίκτυο με λόγους για τον αποκλεισμό, με άρθρα, με απόψεις από ειδικούς κλπ. Εμείς ειδικοί όμως δεν είμαστε, οπότε δεν θα βρείτε κάτι τέτοιο εδώ.

Πέρα από το αγωνιστικό του θέματος, υπήρχε και η οπαδική διάσταση του αγώνα. Οι 100 περίπου γενναίοι εκδρομείς του Αίαντα είχαν τη μοναδική ευκαιρία να γνωρίσουν από κοντά τη φημισμένη ελληνική φιλοξενία. Τόσο σε διάφορα περιστατικά στο κέντρο της Θεσσαλονίκης, όσο και το βράδυ στο ξενοδοχείο που ξεκουράζονταν εκδρομικοί εβραίοι, οι οποίοι αρνήθηκαν να κατέβουν και να συναντηθούν με οπαδούς μας. Αγενέστατη η στάση τους απέναντι σε οπαδούς που, αν μη τι άλλο, έχουν πείρα από εποικοδομητικές συζητήσεις και συναντήσεις με ιδιαίτερα αθλητικό χαρακτήρα με εβραίους. Σε αντίθεση με μας που σε μια επίδειξη καλής θέλησης και φιλικής διάθεσης, τόσο στο Άμστερνταμ όσο και στη Θεσσαλονίκη, επιδιώξαμε με όρεξη και επιμονή τη μεταξύ μας επικοινωνία.

Η φιλοξενία μας προς τους λιγοστούς εβραίους εκδρομείς έφτασε στο αποκορύφωμα της στο γήπεδο, όπου όπως τόσοι και τόσοι οπαδοί (Έλληνες και ξένοι) γνώρισαν για τα καλά το τι εστί Τούμπα. Οι διμερείς σχέσεις προσωρινά αποκαταστάθηκαν όταν είχαν την καλοσύνη να μας δωρίσουν μία σημαία τους. Σε μια κίνηση έμπρακτης αλληλεγγύης και αδελφοσύνης προς τους ντόπιους συμπατριώτες τους, οι φίλοι του Αίαντα σήκωσαν μια σημαία του άρεως Θεσσαλονίκης (και μάλιστα με το γνωστό αγριωπό bulldog), πράγμα ολότελα λογικό καθώς οι εβραίοι είναι ένας κατατρεγμένος λαός και διατηρούν ισχυρούς φυλετικούς δεσμούς όπου γης. Η σημαία αυτή κατέληξε σε ΠΑΟΚτσήδικα χέρια με συνοπτικές διαδικασίες, ως επισφράγιση της φιλίας μας. Παραμένει ανεξήγητη παρόλαυτα η απόφασή τους να σκαρφαλώσουν πανικόβλητοι στο πάνω μέρος της θύρας 8 και να ζητήσουν προστασία από τους σεκιουριτάδες και την αστυνομία όταν στο τέλος του ματς οπαδοί του ΠΑΟΚ πλησίασαν την κερκίδα τους, τόσο από τη θύρα 7 και τα επίσημα όσο και από τον αγωνιστικό χώρο, λογικά (;) προς ανταλλαγή αναμνηστικών.

                                     

                                                                                   

Στα της κερκίδας δυστυχώς δεν υπάρχει διάθεση για αστεϊσμούς. Ολόκληρο το διάστημα μέχρι την έναρξη του αγώνα η εικόνα της Τούμπας προμήνυε τη γνωστή ατμόσφαιρα που χαρακτηρίζει ιστορικά αυτό το γήπεδο ως θρυλική έδρα. Αυτό επιβεβαιώθηκε εν μέρει με την έναρξη του αγώνα και το γκολ του Vierinha στα πρώτα λεπτά, εικόνα που διατηρήθηκε για όλο το πρώτο ημίχρονο, χωρίς όμως τίποτα το ιδιαίτερο. Με την αρχή της επανάληψης και τα απανωτά γκολ που δεχτήκαμε η κερκίδα έπεσε κατακόρυφα, Τη στιγμή που ο κόσμος όφειλε να βοηθήσει την ομάδα με τη φωνή του, με εξαίρεση μερικές εκατοντάδες στους δύο πυρήνες επικρατούσε άκρα του τάφου σιωπή. Η κερκίδα δεν ξαναζεστάθηκε ούτε με τη μείωση του σκορ και την προσπάθεια για ανατροπή, ξενερώνοντας ακόμα και όσους δε πτοήθηκαν απ’ το σκορ και δε σταμάτησαν λεπτό να φωνάζουν.

Όσον αφορά στους βλαχο-ΠΑΟΚτσήδες που το μόνο που ξέρουν να κάνουν είναι να φωνάζουν το όνομα της κοντής οπαδικής ξεφτίλας και να ψευτο-τσαμπουκαλεύονται πετώντας μπουκάλια στο άναμμα ενός πυρσού η στο κούνημα των σημαιών και να αποχωρούν απ’ το γήπεδο από το 80’, μόνο εμετό και αηδία προκαλούν. Οι συμπεριφορές αυτές είναι φυσικά αποτέλεσμα της πλύσης εγκεφάλου από τα τοπικά αθλητικά ΜΜΕ που θέλουν τον ΠΑΟΚτσή καταναλωτή, οικονομολόγο, προπονητή και γενικά οτιδήποτε άλλο εκτός από οπαδό. Στην ίδια κατηγορία και όσοι τρέντυ νεόκοποι ΠΑΟΚτσήδες τριετίας έρχονται στην Τούμπα για τη μόδα, για λεζάντα, καγκουριά και φωτογραφία με την άσχετη γκόμενα. Τέτοια άτομα δεν έχουν θέση στο πέταλο και καλό είναι να το καταλάβουν από μόνοι τους όσο είναι καιρός.

Αν κάποιοι δε σέβονται το ιστορικότερο πέταλο του πλανήτη είτε για λόγους άγνοιας και βλακείας, είτε επειδή έτσι επιτάσσει η μόδα τα τελευταία 3 χρόνια είναι δικό τους θέμα, όπως δικό μας θέμα (όλων των οπαδών του ΠΑΟΚ) είναι να τους συνετίζουμε και να τους υπενθυμίζουμε το που βρίσκονται με μερικές σφαλιάρες. Όταν βρισκόμαστε στην 4 υπακούμε στην οργάνωση και  αφήνουμε τα λαρύγγια μας στο κάγκελο. Ειδάλλως, όπου δεν πίπτει λόγος πίπτει ράβδος.

Η ευρωπαϊκή μας πορεία για φέτος συνεχίζεται πλέον στα προκριματικά του Europa League. Με όποιον αντίπαλο και αν μας βγάλει η κληρωτίδα την Παρασκευή εμείς δηλώνουμε πως θα είμαστε παρόντες, πιστοί στο οπαδικό μας καθήκον.

ΕΜΕΙΣ ΜΑΖΙ ΓΙΑ ΜΙΑ ΖΩΗ