AMSTERDAM 2010

Για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά το μαγευτικό Amsterdam αποτέλεσε τον ευρωπαϊκό εκδρομικό προορισμό του λαού του ΠΑΟΚ, προσφέροντας απλόχερα τη μοναδική φιλοξενία του στους χιλιάδες εκδρομείς μας που ακολούθησαν για άλλη μια φορά την ομάδα στις ευρωπαϊκές της υποχρεώσεις.

  Είτε διασχίζοντας ολόκληρη τη βαλκανική χερσόνησο είτε μέσα από τη γραφική Ιταλία και τις Άλπεις, περισσότεροι από 3.000 οπαδοί του ΠΑΟΚ διένυσαν, στη συντριπτική τους πλειοψηφία οδικώς, σχεδόν 2.000 χλμ. προκειμένου να βρεθούν στο πλευρό της ομάδας. Όπως είναι λογικό, σε κάθε σταθμό του ταξιδιού οι ντόπιοι πληθυσμοί πήραν μια γεύση του τι εστί λαός του ΠΑΟΚ, καθώς φροντίσαμε να κάνουμε αισθητή την παρουσία μας με κάθε ευκαιρία, διδάσκοντας στους ιντερνετόπληκτους Ευρωπαίους πως είναι μια γνήσια οπαδική εκδρομή.

  Εκατοντάδες αδέρφια μας από την ομογένεια συνέρευσαν στην ολλανδική πρωτεύουσα από κάθε άκρη της Ευρώπης, ΠΑΟΚτσήδες από Γερμανία, Βέλγιο, Αυστρία, Ελβετία, Σουηδία, Μ. Βρετανία ταξίδεψαν και αυτοί αυθημερόν για να δώσουν το παρόν στο μεγάλο ραντεβού του ΠΑΟΚ και του λαού του στο επιβλητικό Amsterdam Arena. Το ταξίδι μαζί μας πραγματοποίησαν και ορισμένοι οπαδοί της Παρτιζάν προσκεκλημένοι και αυτοί στο ασπρόμαυρο πάρτι στη χώρα της τουλίπας, Ήδη δυο μέρες πριν τον αγώνα το κέντρο της πόλης ζούσε σε ασπρόμαυρους ρυθμούς, ενώ από το πρωί της Τρίτης οι ασπρόμαυρες ορδές κατέλαβαν κάθε πλατεία, κανάλι και δρόμο της πόλης, απολαμβάνοντας τα θέλγητρα των τοπικών… καφενείων και του Red Lights District.

  Μετά τα περσινά με τους (κατά τα άλλα συμπαθείς) εβραίους “οπαδούς” του τοπικού Αίαντα και την επιδρομή στη μπυραρία τους, θα περίμενε κανείς πως η πόλη του Amsterdam δεν θα ήταν ιδιαίτερα φιλόξενη για μας φέτος. Ωστόσο για άλλη μια φορά επιβεβαίωσαν τις ομοιότητες τους με τους μειονοτικούς ομοεθνείς τους στη Θεσσαλονίκη. Όχι μόνο δεν υπήρξε το παραμικρό κατά την κατάληψη μας στο κέντρο της πόλης, αλλά και όταν βρεθήκαμε πάλι τετ-α-τετ μαζί τους έξω απ’ την επίμαχη μπυραρία προφασίστηκαν την παρουσία ισχυρών αστυνομικών δυνάμεων τριγύρω και τις κάμερες παρακολούθησης προκειμένου να μην γίνει η πολυπόθητη (από μέρους μας) ανταλλαγή απόψεων μαζί τους. Η αστυνομία και οι κάμερες βέβαια δεν τους απέτρεψαν από το να συγκρουστούν με τους Σουηδούς της Γκέτεμποργκ, επίσης στο κέντρο της πόλης. Μόνη “λογική” εξήγηση η αριθμητική μας υπεροχή μέσα στην ίδια τους την πόλη, γεγονός όμως που επιβεβαιώνει ότι ο εβραίος έχει το χέσιμο μπροστά στον ΠΑΟΚτσή εντυπωμένο στο DNA του, είτε είναι απ’ την Παπαναστασίου είτε απ’ την Ολλανδία.

  Οι "μάχιμοι" λοιπόν οπαδοί του τοπικού Αίαντα αρκέστηκαν σε περιστασιακές βλαχομαγκιές σε μεμονωμένους μεθυσμένους ή μαστουρωμένους δικούς μας, και πάλι ωστόσο χωρίς να ανοίξει ρουθούνι, καθώς το ψείρισμα κινητών και χρημάτων από άτομα με μειωμένες αντιστάσεις (τα θέλγητρα που λέγαμε) παραπέμπει περισσότερο στην περίφημη φιλαργυρία της φυλής τους παρά σε οπαδούς που σέβονται τον εαυτό τους. Το αποκορύφωμα της οπαδικής τους μαγκιάς ήταν όταν περίπου 200 οπαδοί του ΠΑΟΚ κατέφτασαν στο γήπεδο με πορεία από το κέντρο της πόλης μέσω τραμ, και προσέγγισαν την κερκίδα που θα μας φιλοξενούσε μέσα από τους Ολλανδούς, διασχίζοντας περιμετρικά ολόκληρο σχεδόν το Arena. Εκεί με περίσσιο θάρρος οι πολλαπλάσιοι  οπαδοί του Αίαντα κατάφεραν όχι μόνο να υπερκαλύψουν τις φωνές μας, αλλά και να ανταπαντήσουν στα μπουκάλια που τους πετούσαμε επίσης με τη ρίψη τριών, ίσως και τεσσάρων πλαστικών μπουκαλιών και ποτηριών μπύρας.

  Όλα αυτά βέβαια με την απαραίτητη προστασία των έφιππων και όχι μόνο μπάτσων, οι οποίοι φρόντισαν καθ’ όλη τη διάρκεια της παραμονής μας στη χώρα τους να δυσκολέψουν την παρουσία μας στα αξιοθέατα της πόλης, δημιουργώντας έναν αδικαιολόγητα ασφυκτικό κλοιό γύρω απ’ το καινούριο στέκι των φίλων του Αίαντα, μερικές εκατοντάδες μέτρα μακρύτερα από την πλατεία Dam (το κεντρικότερο σημείο της πόλης) απ’ ότι η γνωστή μπυραρία.

  Μέσα στο, ομολογουμένως εντυπωσιακό, Arena ο χώρος που προορίζεται για τους φιλοξενούμενους αποδείχτηκε μικρός για να χωρέσει το σύνολο των ΠΑΟΚτσήδων εκδρομέων. Έτσι περίπου 200 οπαδοί του ΠΑΟΚ παρακολούθησαν το παιχνίδι από το κεντρικό απέναντι διάζωμα, δημιουργώντας έναν δεύτερο πυρήνα που έκανε ακόμα πιο εντυπωσιακή την κερκίδα μας. Το νέο μεγάλο κεντρικό πανό δέσποζε επιβλητικά στην κερκίδα μας ομορφαίνοντας οπτικά την εικόνα της. Το ποιος θα κέρδιζε τη μάχη της κερκίδας δεν αμφισβητήθηκε ούτε λεπτό. Το γήπεδο δονούνταν από τις φωνές και τον παλμό των 3000 οπαδών του ΠΑΟΚ. Ο ρυθμός δεν έπεσε σε κανένα σημείο του ματς, ούτε όταν βρεθήκαμε πίσω στο σκορ από νωρίς, γεγονός που συνετέλεσε στην αγωνιστική μεταμόρφωση της ομάδας στο 2^ο ημίχρονο, όπου η ασπρόμαυρη κερκίδα κυριολεκτικά θύμιζε ηφαίστειο, θύμιζε Τούμπα από τα παλιά.

  Οι ημίγυμνοι ΠΑΟΚτσήδες, η αδιάκοπη φωνή και το συνεχές χοροπηδητό τράβηξαν πολλές φορές το βλέμμα και τα φλας των μηχανών των Ολλανδών φιλάθλων, που όπως τόσοι άλλοι στο παρελθόν έμειναν έκπληκτοι από την ασπρόμαυρη κερκίδα. Αγκαλιά με τους Παρτιζάνους αδερφούς μας πανηγυρίζαμε τα γκολ που έπεφταν βροχή στο Βελιγράδι, για να σειστεί συθέμελα ολόκληρο το γήπεδο τη στιγμή της ισοφάρισης από τον παιχταρά Ivic. Το παραλήρημα μας στις εξέδρες του Arena δεν σταμάτησε παρά αρκετή ώρα μετά το σφύριγμα της λήξης, όταν πια οι φίλοι του Αίαντα έπαιρναν ήδη το δρόμο της επιστροφής. Δυστυχώς μας διέλυσαν κάθε προσδοκία για μια συνάντηση μαζί τους, έστω και πολύ αργά το βράδυ στο κέντρο της πόλης, δίχως την αντιαισθητική παρουσία της αστυνομίας, όπου βγήκαμε για να γιορτάσουμε το θετικό αποτέλεσμα και τη μεγαλειώδη παρουσία του λαού μας στο γήπεδο.

  Τα μοναδικά σημεία που η φωνή των συμπαθών εβραίων έφτασε μέχρι τα αφτιά μας ήταν στο γκολ της ομάδας τους (αυτό τουλάχιστον το κατάφεραν) και όταν στην ανάπαυλα τραγουδούσαν όλοι μαζί αγκαλιά το Three Little Birds του Bob Marley (;) γεννώντας μας απορίες σχετικά με την επίδραση της χρόνιας χρήσης μαριχουάνας στον άνθρωπο. Οι ουλτρίστικες γραφικότητες με τα σημαιάκια και τις κορδελίτσες των ντόπιων μας προσέφεραν άφθονο χαβαλέ και τη βεβαιότητα πως ακόμα και αν στο γήπεδο δεν ήταν 20.000 αλλά 60.000 φίλοι της τοπικής ομάδας, η έκβαση της μάχης της κερκίδας θα ήταν η ίδια.

  Αξίζει να σημειωθεί πως για πολλοστή φορά ο λαός του ΠΑΟΚ απέδειξε πως δεν ιδρώνει το αφτί του από απαγορεύσεις και κανονισμούς. Παρά τις απειλές για κυρώσεις από το θεσμικό δυνάστη και δερβέναγα του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου, δώσαμε το γνώριμο ΠΑΟΚτσήδικο χρώμα στην κερκίδα μας με το άναμμα πυρσών και strobos. Κάποια πράγματα στον ΠΑΟΚ και τον κόσμο του δεν αλλάζουν, όσο και αν δυσαρεστούν ομοσπονδίες και διοικήσεις.

  Εμείς ελπίζουμε η πορεία της ομάδας στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις να συνεχιστεί με επιτυχία, προκειμένου να διδάξουμε τι εστί λαός του ΠΑΟΚ και οπαδική νοοτροπία και σε άλλες χώρες. Ευχόμαστε καλή επιτυχία στην ομάδα μας στον επαναληπτικό της Τετάρτης και δηλώνουμε ότι όπου και αν τη βγάλει η κληρωτίδα της Παρασκευής εμείς θα είμαστε και πάλι εκεί.

 Υ.Γ. Στην Ουγγαρία χάθηκε μια καλή ευκαιρία να διεθνοποιηθούν οι φάπες στα σκουλήκια, καθώς για 160 χλμ δεν κατάφεραν να βρεθούν πούλμαν ΠΑΟΚτσήδων με οπαδούς του άρεως, οι οποίοι σοφά αποφάσισαν να διανυκτερεύσουν στη Βουδαπέστη. Δεν πειράζει, θα γίνει και αυτό...