ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ: ΡΙΖΟΥΠΟΛΗ '88

 

Εγκαινιάζουμε μια νέα στήλη στο ιστολόγιο που θα αναφέρεται αποκλειστικά σε αναμνήσεις του ΠΑΟΚτσήδικου οπαδικού παρελθόντος, με εξιστορήσεις που προέρχονται από παλαιότερους ΠΑΟΚτσήδες που έζησαν χρόνια οπαδικής δόξας. Για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νεότεροι, και για να μην ξεχνούν το πως έγραψε Ιστορία ο λαός του ΠΑΟΚ, κόντρα σε όσα εκφράζουν σήμερα διάφοροι νεόκοποι οπαδο-δημοσιογράφοι.  

Ήταν για την αγωνιστική περίοδο 1988-89. Ο ΠΑΟΚ αγωνίζονταν με αντίπαλο τον Απόλλωνα Αθηνών στη Ριζούπολη για τη δεύτερη αγωνιστική του πρωταθλήματος. Σε εκείνο το ματς 800 περίπου ΠΑΟΚτσήδες έγραψαν μία ακόμα λαμπρή σελίδα στην οπαδική μας Ιστορία. Τα προεόρτια είχαν ξεκινήσει ήδη από το προηγούμενο βράδυ. Όπως συνηθίζονταν, οι περισσότεροι εκδρομείς μας άραζαν στον Πανελλήνιο σ.φ. ΠΑΟΚ Αθηνών μια-δυο μέρες πριν τον αγώνα, παρέα με τους Αθηναίους οπαδούς μας για την παραδοσιακή κατάληψη του κέντρου της Αθήνας. Τα γραφεία του συνδέσμου μας τότε βρίσκονταν στην οδό Ζήνωνος, στην Ομόνοια.  

Την παραμονή του αγώνα, ο σύνδεσμος δέχτηκε συντονισμένη επίθεση από χανούμια γαύρους και βάζελους, γεγονός ενδεικτικό της δυναμικής του λαού του ΠΑΟΚ και της τρέλας που πουλούσε για πλάκα μέσα στο σπίτι τους. Οι οπαδοί του ΠΑΟΚ όχι μόνο απέκρουσαν με επιτυχία το πέσιμο των ενωμένων (στα δύσκολα) χανουμοβαζελόγαυρων, αλλά τους έτρεψαν σε άτακτη φυγή και σε αναζήτηση καταφύγιου στα μπουρδέλα του Μεταξουργείου και τα σουβλατζίδικα της περιοχής. Η έγκαιρη παρέμβαση των μπάτσων γλίτωσε τους χαμουτζήδες από μεγαλύτερο ρεζιλίκι καθώς τους έδωσε τον απαραίτητο χρόνο για να λουφάξουν σε όποια τρύπα έβρισκαν πρόχειρη.   

Την επόμενη, η ξαδέρφη έπαιζε την ίδια ώρα με την Καλαμαριά στην τιμωρημένη Φιλαδέλφεια. Τα χανούμια ξεπρόβαλαν από την πλευρά της Φιλαδέλφειας και επιτέθηκαν με πέτρες στο λεωφορείο που μετέφερε την αποστολή του ΠΑΟΚ στο γήπεδο της Ριζούπολης. Εκείνη τη στιγμή οι οπαδοί μας, που βρίσκονταν διάσπαρτοι στη γύρω περιοχή, αντιλήφθηκαν εγκαίρως τα χανούμια και έσπευσαν αμέσως να τους συναντήσουν. Τα χανούμια ήταν οπλισμένα με καδρόνια, πέτρες, μπουκάλια αλλά και βόμβες μολότοφ (πράγμα ασυνήθιστο για την εποχή) τις οποίες όμως έστελναν... στα δέντρα.

Προσφιλής τακτική τότε των οπαδών του ΠΑΟΚ στις επιδρομές στην Αθήνα, ήταν το να παραχωρούν κατά τη διάρκεια της μάχης λίγο-λίγο έδαφος στους αντιπάλους για να τους αναγκάζουν να ξανοιχτούν από την πλεονεκτική τους θέση. Η μέθοδος αυτή λειτούργησε στις οδομαχίες με τα χανούμια εκείνη την ημέρα. Έτσι παρά τις καβάτζες, το αριθμητικό πλεονέκτημα και το γεγονός ότι βρίσκονταν σε δικό τους έδαφος, όταν έγινε το ντου από τους οπαδούς μας τα χανούμια τα 'χασαν και το έβαλαν στα πόδια. Το κυνηγητό που ακολούθησε ήταν ανελέητο και για άλλη μια φορά η επέμβαση της αστυνομίας αποδείχτηκε σωτήρια, καθώς οι δικοί μας έτρεξαν τα χανούμια κυριολεκτικά μέχρι τη Φιλαδέλφεια (σταμάτησαν περίπου 200 μέτρα απ’ τη σκεπαστή).   

Μετά το κυνήγι των χανουμιών, το πάρτυ για τους οπαδούς του ΠΑΟΚ συνεχίστηκε στο γήπεδο της Ριζούπολης. Όταν εισήλθαν στο γήπεδο ήδη βρισκόταν πια σε εξέλιξη το δεύτερο ημίχρονο του αγώνα. Οι μπάτσοι ήταν συνεχώς προκλητικοί με τους δικούς μας, μάλλον λόγω εκνευρισμού για όσα συνέβαιναν στην πόλη δύο μέρες συνεχόμενα με πρωταγωνιστές τους ΠΑΟΚτσήδες. Οι οπαδοί μας δεν άφησαν τις προκλήσεις αναπάντητες, με αποτέλεσμα να ξεσπάσουν μανούρες με τα ΜΑΤ μέσα και έξω από το γήπεδο μέχρι και τη λήξη του αγώνα και την απομάκρυνση των οπαδών μας από την περιοχή.  

Για την ιστορία ο ΠΑΟΚ ηττήθηκε από τον Απόλλωνα με σκορ 2-0, αυτό όμως δεν απασχόλησε ιδιαίτερα όσους ήταν παρόντες σε εκείνη τη σπουδαία εκδρομή. Ο λαός του ΠΑΟΚ βγήκε νικητής σε όλες τις συγκρούσεις με τους ξεφτιλισμένους χαμουτζήδες που δεν ντράπηκαν να ενωθούν για να μας αντιμετωπίσουν, και τους φίλους τους μπάτσους του Αρκουδέα, προσθέτοντας άλλη μια χρυσή σελίδα στην ένδοξη οπαδική του Ιστορία.