Το Σάββατο που μας πέρασε ο ΠΑΟΚ αγωνιζόταν στο χάντμπολ στη Νάουσα, στο βόλλευ στην Πολίχνη και στο μπάσκετ στην Ν. Σμύρνη. Ο κόσμος, όπως οφείλει, στήριξε τα τμήματα που μας κάνουν υπερήφανους έχοντας ταυτόχρονη παρουσία σε Πολίχνη και Νάουσα, κυρίως χάρη στους τοπικούς συνδέσμους, ενώ για το μπάσκετ, παρά την αντίθετη άποψη της αστυνομίας, κατέβηκαν δύο λεωφορεία για Αθήνα.
Έτσι το Σάββατο ήμασταν από νωρίς στον Πανελλήνιο σ.φ. ΠΑΟΚ Αθηνών και ξεκινήσαμε για το γήπεδο όπως έχουμε συνηθίσει, όπως μας αρέσει, και όπως δεν πρόκειται ΠΟΤΕ να κάνουν οι υπόλοιποι. Μόνοι μας (ολομόναχοι), μέσα στην Αθήνα, αλλάζοντας γραμμές μετρό και τραμ που πλέον τα παίζουμε στα δάχτυλα μέχρι να φτάσουμε στο κλειστό της Νέας Σμύρνης όπου όπως έχουμε συνηθίσει σε Λάρισες, Τρίκαλα, Ελληνικό κλπ οι μπάτσοι μας έκλεισαν το δρόμο. Επειδή όλοι ξέρουμε τι ζόρια τραβάμε τον τελευταίο καιρό με μηνύσεις, δικαστήρια, ρουφιανιές, φυλακίσεις κλπ, κρίναμε ότι δεν άξιζε να ρισκάρουμε και αποφασίσαμε να περιμένουμε από την ΚΑΕ (ποια;) να μεριμνήσει για να εξασφαλίσουμε τα εισιτήρια για το ματς. Φυσικά κάτι τέτοιο δεν έγινε ποτέ και επειδή το ματς άρχιζε αποφασίσαμε να μην ασχοληθούμε παραπάνω και να πάρουμε το δρόμο της επιστροφής.
Για τα γεγονότα της επιστροφής, ενώ η αντίδραση ήταν σωστή και ΠΑΟΚτσήδικη, από υπερβολική σιγουριά και ενθουσιασμό έγινε τσάμπα ένα δώρο στα χανούμια και χάθηκε μεγάλη ευκαιρία να τους σβήσουμε μια και καλή οπαδικά με νίκη μέσα στο σπίτι τους. Παρ΄ όλα αυτά, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι για άλλη μια φορά ο ΠΑΟΚτσής ήταν που πήρε το ρίσκο, αυτός ήταν που βρέθηκε εκεί χωρίς αστυνομίες, χωρίς καβάτζες χωρίς τίποτα και αποδεικνύει ότι είναι έτοιμος να αντιμετωπίσει κάθε αντίπαλο σε κάθε μέρος ανεξάρτητα από αριθμητικά η "υλικά" μειονεκτήματα.
Και φυσικά η ιστορία συνεχίζεται...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου