ΠΕΡΙ ΚΕΡΚΙΔΑΣ

Από τότε που η ομάδα άλλαξε εποχή με την ανάδειξη από το λαό της διοίκησης Ζαγοράκη, συνέβησαν πολλές αλλαγές στον ποδοσφαιρικό ΠΑΟΚ που δεν γινόταν να αφήσουν τον κόσμο ανεπηρέαστο. Οι αλλαγές αυτές επηρέασαν τη γενικότερη φυσιογνωμία της Τούμπας και της κερκίδας στους εντός έδρας αγώνες, τόσο θετικά όσο και αρνητικά.

Προς το τέλος της εποχής Γούμενου, η εικόνα της Τούμπας ήταν αποκαρδιωτική.  Με εξαίρεση 1-2 παιχνίδια τη σεζόν που το γήπεδο γέμιζε, οι θεατές στους εντός έδρας αγώνες ήταν 10-12.000 στην καλύτερη, και 1000-2000 στη χειρότερη περίπτωση. Η κερκίδα είχε αφεθεί στη μοίρα της, καθώς λόγω απουσίας οργανωτή και συντονισμού των δύο πυρήνων κάθε σύνθημα ξεκινούσε από διάφορες παρέες, και αν ακολουθούσαν και οι υπόλοιποι φωνάζονταν απ’ το πέταλο. Οι σύνδεσμοι (όσοι είχαν απομείνει) είτε ασχολούνταν με το κυνήγι του Γούμενου και των σκυλιών του είτε βρίσκονταν σε γενική αποδιοργάνωση, φαντάσματα του παρελθόντος τους.

Η εικόνα αυτή άλλαξε εντυπωσιακά με την ανάληψη της τωρινής διοίκησης. Ο κόσμος εμπνεύστηκε, συσπειρώθηκε, γύρισε στο γήπεδο και ξανάγινε κινητήριος δύναμη της ομάδας. Έχοντας όμως εγκαταλείψει την Τούμπα για τόσο καιρό, λόγω απογοήτευσης η συνειδητής αποχής, έχει χάσει μαζικά την επαφή με την κερκίδα και την οργάνωση της. Επίσης, εξαιτίας των δύσκολων συνθηκών, ο κόσμος επωμίστηκε για άλλη μια φορά το βάρος της ΠΑΕ ΠΑΟΚ οικονομικά, με την αγορά εκτός από τα αυτονόητα (διαρκείας, είδη μπουτίκ κλπ) και μετοχών της εταιρίας, διαδικασία που παρά τα οφέλη για το ταμείο της ομάδας, δημιούργησε μια επικίνδυνη κατηγορία οπαδών-πελατών  οι οποίοι θεωρούν ότι τα «χρήματα που βάζουν στην ΠΑΕ» τους κάνουν διοικητικούς, προπονητές, δικαστές και γενικά ειδικούς επί παντός επιστητού.

 Όλα τα παραπάνω, σε συνδυασμό με τον ερχομό διάφορων ξέμπαρκων, άσχετων με την ομάδα και το κόσμο της που έρχονται στην Τούμπα επειδή ο ΠΑΟΚ ξαφνικά έγινε της μόδας, εξηγούν το παράδοξο γεγονός ότι, ενώ η Τούμπα είναι και πάλι γεμάτη, η κερκίδα έχει βελτιωθεί ελάχιστα, ή ακόμα χειρότερα έχει μείνει στάσιμη.

Ο κόσμος στην πλειονότητα του δεν μπαίνει στη διαδικασία να ασχοληθεί με τα της κερκίδας. Φωνάζει μονάχα σε κάνα κόρνερ ή όταν η ομάδα πιέζει, και αυτό καταναγκαστικά, γιατί τότε αισθάνεται ότι πρέπει να φωνάξει. Δεν αντιλαμβάνεται ότι αυτό είναι το ελάχιστο καθήκον του απέναντι στην ίδια την ομάδα, την υστεροφημία της Τούμπας και του λαού μας.  Πέρα από οτιδήποτε άλλο, αυτό που καθιέρωσε την Τούμπα ως την έδρα φόβητρο σε Ελλάδα και Ευρώπη ήταν και είναι η ασταμάτητη φωνή και το πολεμικό κλίμα, που έδινε ώθηση στην ομάδα και έσπερνε πανικό στους αντίπαλους.


Το κυριότερο πρόβλημα στην κερκίδα μας είναι η έλλειψη υπακοής και σεβασμού στον οργανωτή από την πλατιά μάζα του κόσμου, είτε λόγω άγνοιας είτε λόγω απλής αδιαφορίας. Το μόνο που πρέπει να κάνουν όσοι έρχονται στην 4 είναι να ακολουθούν τους οργανωτές. Ούτε να τραβάνε βιντεάκια ούτε να ακούν στο ακουστικό το στοίχημα ούτε να σχολιάζουν το σύστημα του προπονητή. Τα παιδιά που κάνουν κερκίδα δεν είναι ούτε επαγγελματίες σόουμεν ούτε μπουζουξήδες, είναι οπαδοί που ανεβαίνουν στο κάγκελο και γυρίζουν συνειδητά την πλάτη στο γήπεδο, προκειμένου να συντονίσουν χιλιάδες κόσμο, έχοντας παράλληλα να υπομείνουν και την βλακεία του καθενός.

 

Οι οργανωτές από την πλευρά τους αναγκαστικά θα κάνουν και κάποια λάθη, πράγμα αναμενόμενο, που δεν θα πρέπει όμως να γίνει αιτία για ξενέρωμα από τους υπόλοιπους, αλλά αφορμή για ακόμα περισσότερο πείσμα και πάθος. Η πειθαρχία στους οργανωτές είναι απαραίτητη για να είναι οι φωνές μας συντονισμένες και δυνατές, και όχι σπασμωδικές και άναρχες. Όχι από καταναγκασμό, αλλά επειδή έτσι βοηθάμε ουσιαστικά και την ίδια την ομάδα στον αγώνα, ενώ και τα γούστα στην κερκίδα είναι πάντα καλύτερα εάν συμμετέχουν όλοι, και η 4 πηγαίνει πάνω-κάτω.

Εκεί απ’ όπου ξεκινούν όλα αναφορικά με την κερκίδα είναι οι σύνδεσμοι. Τελευταία υπάρχει μια στοχοποίηση και δαιμονοποίηση των συνδέσμων από τον κάθε βλαχαδερό μισθοσυντήρητο δημοσιογραφίσκο, που αποπροσανατολίζει τον ευρύ κόσμο και δημιουργεί αρνητική εικόνα για τους συνδέσμους, που καμία σχέση δεν έχει με την πραγματικότητα. Οι συνδεσμίτες (και ιδίως οι λιγοστοί που τρέχουν συνέχεια για να βελτιωθεί η κερκίδα) είναι άνθρωποι που καθημερινά ξοδεύουν χρόνο και χρήμα αφήνοντας συχνά σε δεύτερη μοίρα οικογένεια, δουλειά, σπουδές, προσωπική ζωή για να γίνουν πράγματα στην κερκίδα τα οποία θαυμάζουμε όλοι ανεξαιρέτως (οπαδοί, μάχιμοι και μη, φίλαθλοι, ακόμα και καταναλωτές του ίντερνετ και του ραδιοφώνου).

Ο πιο απλός τρόπος να συμμετάσχει κάποιος ενεργά στη διαδικασία αυτή είναι με το να οργανωθεί σε κάποιο σύνδεσμο και να βοηθήσει όσο μπορεί στην κερκίδα. Αν όσοι περιορίζονται στο θαυμασμό της κερκίδας γίνουν και αυτοί ενεργό κομμάτι της, η Τούμπα θα γίνει και πάλι σημείο αναφοράς και θα γεννήσει πολύ περισσότερα ΠΑΟΚτσάκια από μια ντρίπλα του κάθε περαστικού Βιερίνογλου και Σαλπιγγίδιτς.