ΠΕΡΙ ΑΠΟΧΗΣ

Μετά την επιστροφή του κοντού αρθρογράφου το καλοκαίρι, ένα μεγάλο ποσοστό ενεργών οπαδών μας αποφάσισε να κόψει την Τούμπα είτε σε ένδειξη αντίδρασης για τα όσα συμβαίνουν εδώ και καιρό στην ομάδα, είτε από προσωπική αηδία για το ότι επιστρέφουν στον ΠΑΟΚ διάφορα χαρακτηριστικά του μαύρου παρελθόντος.

Ο επαγγελματίας blogger ωστόσο δεν ήταν παρά η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι, καθώς είχαν προηγηθεί άλλα γεγονότα (για πολλούς πολύ σοβαρότερα) όπως η παροδική πρόσληψη του Γκαγκάτση στην διοίκηση που για κάποιους είχαν ήδη υπερβεί τα όρια της ανοχής απέναντι σε πρόσωπα και καταστάσεις για αυτό το περίφημο “καλό του ΠΑΟΚ”. Το σίγουρο πάντως είναι πως παρά τις χλιαρές επίσημες αντιδράσεις του συνδεσμιακού μας κινήματος πλην ορισμένων εξαιρέσεων, πολλά αδέρφια μας προτίμησαν φέτος να κόψουν το γήπεδο με ό,τι συνεπάγεται αυτό, παρά  να δουν τον ΠΑΟΚ μας σε αυτή την κατάσταση.

Εδώ πρέπει να γίνει μια απαραίτητη διευκρίνηση για τους κακοπροαίρετους. Το κείμενο γράφτηκε με αφορμή γεγονότα και εμπειρίες πολύ πριν την ανακοίνωση των συνδέσμων Ευόσμου και Κορδελιού για αποχή για λόγους σχετικούς με την παράνομη προφυλάκιση των οπαδών μας και παρ ότι υπάρχουν κοινά σημεία σχετικά με τους λόγους που οδήγησαν στην απόφαση (κινήσεις διοίκησης) ΔΕΝ είναι κείμενο σχετικό με την ανακοίνωση επίσημης αποχής απ τους 2 αυτούς ΣΦ. Άλλωστε όποιος ασχολείται με τα οπαδικά του ΠΑΟΚ θα ξέρει πόσοι λείπουν από την Τούμπα από την αρχή του έτους. Μακριά από εμάς οποιαδήποτε προσπάθεια να τσουβαλιάσουμε όλους όσους απέχουν για να αποδείξουμε κάτι. Το γεγονός όμως ότι και άλλα ενεργά αδέλφια μας κόβουν την Τούμπα για διάφορους λόγους σίγουρα μόνο θετικό δεν είναι για την κερκίδα μας. Το κείμενο έχει περισσότερο χαρακτήρα προβληματισμού παρά κριτικής.

Η απόφαση για αποχή, είτε πάρθηκε εν βρασμώ ψυχής είτε υπολογισμένα, έχει σημαντικές συνέπειες για τη συνολική λειτουργία και εικόνα της Τούμπας. Μπορεί ποσοτικά και πάνω απ’ όλα λογιστικά οι θέσεις αυτές (και κυρίως τα ευρώ) να αναπληρώθηκαν, όπως με τόση χαρά προέβλεπαν οι κονδυλοφόροι στατιστικολόγοι παντογνώστες ρουφιάνοι σε ερτζιανά, φυλλάδες και sites, αλλά ποιοτικά η σύνθεση του πετάλου και της Τούμπας γενικότερα υπέστη μεγάλο πλήγμα. Αν με την επιστροφή της πλατιάς μάζας του κόσμου στο γήπεδο απ’ το 2007 και μετά δημιουργήθηκαν ποιοτικές ανισορροπίες, με τα νέα δεδομένα η κατάσταση τείνει να ξεφύγει.

Η απουσία των λιγοστών (μπροστά στο τεράστιο ΠΑΟΚτσήδικο πλήθος) αριθμητικά αλλά πολλών ποιοτικά οπαδών μας που απέχουν είναι κάτι παραπάνω από αισθητή. Και δεν αναφερόμαστε μονάχα στην κερκίδα και την οργάνωση της, αλλά και σε σημαντικά θέματα που προκύπτουν σε ένα πέταλο και που χρειάζεται η παρουσία κάποιων με ειδικότερο βάρος προκειμένου να μην δημιουργούνται προβλήματα. Όχι βέβαια ότι η κερκίδα δεν αποτελεί από μόνη της ένα πρόβλημα. Στην οργάνωση της κερκίδας έχουμε να διαχειριστούμε το μεγαλύτερο πέταλο στην Ελλάδα, με χωρητικότητα που ξεπερνάει τις 10.000 κόσμου στα ντέρμπι. Και αυτό χωρίς να επιστρατεύσουμε κλαπατσίμπαλα ή μικρόφωνα όπως κάνουν οι επαγγελματίες οπαδοί άλλων ομάδων. Και επειδή στον ΠΑΟΚ συνηθίζεται τελευταία ο καθένας να έχει γνώμη για τα πάντα και να την εκφράζει όπως του κατέβει, όσο λιγότεροι αυτοί που αφοσιώνονται με ψυχή και σώμα στο ασταμάτητο τραγούδι και στην κερκίδα γενικότερα, τόσο περισσότερο δυσκολεύει και το έργο της οργάνωσης και του συντονισμού του πετάλου.

Εκτός από την δυσλειτουργία στην κερκίδα, δημιουργείται και πρόβλημα νοοτροπίας. Πλέον, ο πανηγυρτζίδικος χαβαλές και η ψευτομαγκιά της ρετσίνας και της σούρας τείνουν να γίνουν συνώνυμα της γηπεδικής μας συμπεριφοράς. Με την αποχή αρκετών συνειδητοποιημένων οπαδών μας από την Τούμπα, η προφύλαξη της ΠΑΟΚτσήδικης γηπεδικής νοοτροπίας και γενικά του χαρακτήρα του ΠΑΟΚτσή όπως τον μάθαμε γίνεται πιο δύσκολη.

Με την απουσία των οπαδών μας περιορίζεται ακόμα περισσότερο η όποια φωνή αντίστασης στα κακώς κείμενα γύρω από τον ΠΑΟΚ και όχι μόνο. Το γήπεδο, η έδρα της ομάδας είναι ο χώρος όπου εκφράζεται η αντίδραση του λαού μας απέναντι σε αδικίες εις βάρος της ομάδας, απέναντι σε αποφάσεις του κράτους που πλήττουν τα δικαιώματα μας σαν οπαδοί, παίρνουν απαντήσεις οι καλοθελητές που προπαγανδίζουν από το δημόσιο βήμα που τους εξασφαλίζουν τα ΜΜΕ, και το πιο σημαντικό, εκφράζεται και η αντίδραση ή η αγανάκτηση του λαού μας προς όποιον και ό,τι βλάπτει τον ΠΑΟΚ εκ των έσω. Με την κατευθυνόμενη προσωπολατρία που επικρατεί στον ΠΑΟΚ σε βαθμό υστερίας τελευταία, οι φωνές αυτές έχουν μεταστραφεί ή απλά σιγήσει, με μοναδική εξαίρεση το πάντα μάχιμο και ενεργό κομμάτι των οργανωμένων. Με την απουσία των αδερφών μας, είναι θέμα χρόνου να σιγήσει και αυτή η τελευταία φωνή επαγρύπνησης και να μετατραπεί η Τούμπα μας σε άβουλο χειροκροτητήριο. Για να μην αναφερθούμε καν στο ποιος θα αποτελέσει και πάλι όταν χρειαστεί ασπίδα για την ομάδα (όπως τότε που κάποιοι “ΠΑΟΚτσήδες” πετούσαν μπουκάλια στην ομάδα απ’ τα επίσημα και έγραφαν διάφορα συνθήματα έξω απ’ το γήπεδο) καθώς το θεωρούμε αυτονόητο.

Με φαινόμενα τύπου Ζάγκρεμπ να είναι απλά ενδεικτικά της νέας κατάστασης που πάει να διαμορφωθεί, κατάσταση που αφενός προωθείται από τα ΜΜΕ αφετέρου δείχνει να βολεύει και την ίδια την ΠΑΕ ΠΑΟΚ. Άλλωστε τελευταία η ίδια η ΠΑΕ δείχνει να ερμηνεύει τα πάντα με μοναδικό γνώμονα  αν αποφέρουν οικονομικά κέρδη. Και είναι πρωτίστως ευθύνη της ΠΑΕ ΠΑΟΚ η αιτία που προκάλεσε την κατάσταση αυτή, και όχι όσων αρνήθηκαν να κάνουν εκπτώσεις στις αξίες και τα ιδανικά τους, ακόμα και αν το τίμημα για την επιλογή τους αυτή είναι να στερούνται να βλέπουν ό,τι αγαπούν περισσότερο μέσα στο ίδιο τους το σπίτι.

Το μόνο σίγουρο είναι ότι η κατάσταση στο πέταλο είναι ανησυχητική καθότι δεν φαίνεται να υπάρχει φως στο τούνελ. Οι αποφάσεις έχουν ήδη παρθεί και τα αποτελέσματα τα εισπράττουμε στο γήπεδο. Η χειρότερη αντίδραση πάντως είναι η αντίληψη "σε όποιους αρέσουμε για τους άλλους δεν θα μπορέσουμε".  Τα αδέλφια μας πρέπει να τα έχουμε δίπλα μας στο σπίτι μας και όχι μόνο στα εκτός. Ωστόσω, είναι πλήρως κατανοητή και η πλήρης άρνηση πολλών να δεχθούν να κάνουν τα στραβά μάτια σε κινήσεις που αμαυρώνουν την ιστορία μας σαν οπαδοί και σαν σύλλογος. Πιθανότατα αν ακολουθούσαμε εξ αρχής μια σκληρότερη στάση απέναντι στα κακώς κείμενα, να μην είχαμε φτάσει σε αυτό το αδιέξοδο.